bana bıraktığın şehir
uykuya dalıyor şehir
kör sokaklar sahipleniyor hayyamlarını
camlardan yüzüm akıyor
gökyüzü dolanıyor kat kat
çişin gelmiş de kapıyı çalıyorsun sanki
azrail kuşları mıdır paçalı güvercinler
kalkıyor içimden nasıl ama
aptallar /konacak yerleri yok
bir bu ölüm yakışır bana
dudaklarımdan öpüyorsun sanki
cehennem tek kişiliktir
onunçün sen hiçbir hikâyemde yoksun
yoksun
yağmur ve ben utanç içindeyiz
ve meraklı melahat izliyor bizi
tüm coğrafyalarda beni öldürüyorsun sanki
herkes maskesini çıkarsın artık
sen de tanrım
meraklı melahat izliyor bizi