tanrı tek kişilik bir oyundur güzelcim
aha da şirk paramparça aynalarda hep kendini sobeleyen
ölüm ki çok puşttur
toprağın böğründe suspus havaifişekler
her kapı aralığında kaçırdığımız bakışları bekleyen
sevişmek anlatılmaz çok ayıptır
ama sevişilmeli
yoksa kokumuzu unutur bizi bu saçmasalak rüzigâra ekleyen
bir yapayalnız nef’ i geçmiş ki sarayburnu’ndan
düztaban sevdaların fahriyelerine ne ihtiyaç
sade bir sevgilinin papatya gülüşlerini özleyen
nerdedir
orda mıdır o kriminal âşklar
lan âşk lan
kimsesiz lan âşk
dolunay sarhoşluğunda sendeleyen
ben her yenilgiden sonra sana geliyorum
üstüm başım karanlık
beni affet